TAVŞANLI EKSPRES 14 YAŞINA BASTI
Bülent Alpagut
- 05062218413
TAVŞANLI EKSPRES 14 YAŞINA BASTI
Gazete; Politika, ekonomi,kültür ve daha başka konularda haber ve bilgi vermek için, yorumlu veya yorumsuz,her gün veya belirli zaman aralıklarıyla çıkarılan yayındır. Genellikle gündelik olan gazetelerin bir bölümü üç günlük,bir bölümü haftalık,bir bölümü de 15 günlüktür. Ama her halükarda ya gündelik tir ya da haftalıktır. Gazetelerin yazıldığı basıldığı yerler halk arasında”gazete” olarak anılır. Herhangi biri:” Gazeteye gidiyorum” diyorsa bilin ki bir gazetenin yazıldığı veya basıldığı yere gidiyordur.
Gazeteci;gazete yayımlayan kimsedir. Gazeteye yazı yazmayı,haber toplayıp vermeyi veya gazetenin yazı işlerinde çalışmayı iş edilen kimsedir. Gazete satanlara da halk arasında” gazeteci” denir.
Örneğin; Kütahya’nın duayen gazetecisi rahmetli Nuri Sarıışık’tır. Yine Kütahya’da örneğin;eski Kütahya Gazeteciler Cemiyeti Başkanı İhsan Tunçoğlu ki, Türkiye’de 8 Federasyon ve bu federasyona bağlı 93 Gazeteciler Cemiyeti’nin ve Basın Meslek Kuruluşlarının üst örgütü,Türkiye Gazeteciler Konfederasyonu’nun 2.Olağan Genel kurulunda Onur kuruluna seçilmişti,gazetecidir. Keza halen Kütahya Gazeteciler Cemiyeti’nin Başkanı Erkan Sağlam; TGK’nın 2. olağan Genel Kurulunda Yüksek İstişare Kuruluna seçilmişti,Yüksek İstişare Kurulunun asil üyesi olmuştu,gazetecidir.
Rahmetli “ Müstakil Tavşanlı” Gazetesi sahip ve başyazarıydı Abdurrahim Börekoğlu,rahmetli “ Tavşanlı Postası” gazetesinin sahip ve başyazarıydı Kamil Güvenç( Tatar Kamil) gazeteciydi. Sevgili dostlarım Nadi Sarıışık ve Semra Tozaraydın Sarıışık ta keza gazetecidirler. Değerli kardeşim “ Tavşanlı’nın Sesi” gazetesi sahipleri Alibey Aydın ve Selma Aydın, gazetecidirler.Rahmetli Tavşanlı’nın eski İlköğretim müdürüydü,öğretmen Ahmet Körhasan,kızı Serpil Körhasan,oğlu Murat Körhasan da gazeteciydi. Ki bu Körhasan Ailesi;Bizim Tavşanlı,Tavşanlı Haberci, Tavşanlı İlan ve Tavşanlı İl Gazeteleri’ni,bunların yanında Domaniç ve Orhaneli İlçelerinde birer yerel gazeteyi hayata geçiren aile bireyleridir. Eğer,1959’dan beri yazan-çizen beni de gazeteci kabul ederseniz,ben de gazeteciyim.
25 Haziran 2008 tarihinde “ Tavşanlı Ekspres”gazetesini yayın hayatına sokan öğretmen kardeşim Tuna İşleyen de bir gazetecidir. Ben gazetenin kurucusu, bir bakıma her şeyi olan Tuna İşleyen’e sağlıklı bir ömür,başarılar ve bol kazançlar diliyorum. Eğer Tuna İşleyen varsa Tavşanlı Ekspres vardır. Yoksa böyle bir gazete yok demektir. Eğer gazetenin kurucuları,yazı ailesi yaşarsa gazeteler de yaşar. Biri etse diğeri tırnaktır.
Gazete çıkarmanın ne denli zor bir uğraş olduğunu kimse bilemez. “ Damdan düşenin halini ancak damdan düşen biri bilir”sözü doğrudur.
Ben,1951 yılında kurulan” Müstakil Tavşanlı” gazetesini, 17 Haziran 1949 yılında kurulan” Tavşanlı Postası” gazetesini, 7 Haziran 1982 tarihinde kurulan” Bizim Tavşanlı “ gazetesini, 1 Mart 2004 tarihinde kurulan”Haber Tavşanlı” gazetesini, 25 Haziran 2008 tarihinde kurulan” Tavşanlı Ekspres” gazetesini, 2012 yılında kurulan” Tavşanlı’nın Sesi” gazetesini, 2012 yılında kurulan Tavşanlı Kurtuluş” gazetesini, “ Adım” gazetesini, “ Filiz ve Yaprak” adlı gazeteyi,” Boşluk” adlı gazeteyi, “ Çığlık” adlı gazeteyi,” Tavşanlı Haberci” gazetesini, “ Tavşanlı İlan” Gazetesi’ni, “ Tavşanlı İl Gazetesi”ni tanıyan şanslı bir gazeteciyim. Bugün bunlardan hayatta olan sadece birkaç tanesi ayakta durmaya çalışıyor. Hele hele şu yaşanan Pandemi döneminde büyük yaralar almasına rağmen inatla yürüyor,koşuyor,mücadele ediyor.
Tuna İşleyen ile telefonda konuşurken.” Hocam,gazetemin 13. yıldönümünde beni arayan ilk siz oldunuz” demişti. Ben bu konularda titizimdir. Birçok dostumun doğum ve ölüm günlerini bile unutmamışım. Gönlüm isterdi ki; en azından Kütahya İli’nde yayımlanan yerel gazete sahipleri,yetkilileri,sorumluları ildeki tüm yerel gazetelerin doğum günlerinde birbirlerini en azından kutlayabilseler.
Ben 1959 yılının son günlerinde gazeteciliğe başlamıştım. “ Müstakil Tavşanlı” Gazetesi’nde ilk köşe yazımın başlığı,” Beyaz İhtilal ve Cemiyetler”di Bakın bu köşe yazım çıkalı tam tamına 61 yıl olmuş. Ülkede demokrasi rafa kaldırılmıştı. Askeri yönetim vardı. Böyle bir köşe yazısını rahmetli hakim-avukat babam uygun görmemiş olmalı ki gazete sahibi merhum Abdurrahim Börekoğlu’nu uyarmış:” Börekoğlu,bizim oğlan bazen haddi aşan yazılar yazabilir. Bu nedenle oku,öyle çıkart. Sonra başın ağrır. Ben gazetenin fahri avukatıyım ama belki seni ben de kurtaramam” demiş Bunu da rahmetli Börekoğlu bir sohbette bana söylemeseydi nereden bilecektim? Gülüşmüştük. . Ama rahmetli yazımı yine de babama rağmen çıkarmıştı.
Ben bu güne kadar; 61 yıllık basın hayatımda, şunları öğrendim;Gazeteci, çevresinde yaşanan olaylara karşı kayıtsız,duyarsız kalamıyor. Kalırsa zaten gazeteci değildir. Gazeteci,kafasını kuma sokan, gömen devekuşu gibi davranamaz. Gerçekleri söylemekten çekinmez. Her nerede olursa olsun ,belde,ilçe,il ve büyükşehirde sorunlar mutlaka vardır. Bunların hiç biri ise sihirli değnekle çözülemez. Sorunun olduğu yerde de gazetecinin olmaması mümkün değildir. Aslında, çözüm için kaynaklara,üretime,istihdama gerek olduğunu ilk gören de gazetecidir.
İnsanların çoğu,kendini kandırdığında çevresindekileri de kandırdığını zanneder. Bunu yine ilk fark eden de yine gazetecilerdir. Kritik koltukların bir ülkede liyakattan yoksun isimlere bırakılamayacağını söyleyen de yine gazeteciler olmuyor mu?.
Bilge Konfüçyüs yüzlerce yıl öncesinde ” Dil bozulursa ülkenin kültürü bozulur” demişti. Evet,gazeteci bugün, dili bozmamaya çabalıyor. “Kültür bozulursa aile bozulur” demişti. Evet,gazeteci kültürü bozmamaya gayret ediyor.” Aile bozulursa ahlak bozulur” demişti. Evet, gazeteci ailenin bozulmamasına özen gösteriyor. “Ahlak bozulursa hukuk ve siyaset bozulur” demişti. Evet,gazeteci ahlakın ve hukukun bozulmaması için elinden geleni yapıyor. “ Hukuk ve siyaset bozulursa” demişti. Evet, gazeteci yaşadığı ülkede hukukun da siyasetin de bozulmaması için elini ve yüreğini taşın altına sokuyor. “ Devlet çöker,ülke yıkılıp yok olur” demişti. Evet,gazeteci ‘ insanı yaşat ki devlet yaşasın’ diyenler gibi aziz devletinin, cennet ülkesinin yok olmasına karşı çıkıyor.
Yazma ve halkı bilgilendirmede altın fırsatlar vardır. Gazeteci, Asparagas habercilik yerine gerçek haberciliği tercih etmelidir. Atlatma haber yazmak her gazetecinin en büyük hayalidir. En yüksek amacıdır. Gazetecinin kalemi keskin olmalıdır. Halka gerçeği yazmak kadar güzel ne olabilir ki? Çünkü insanlar,her şeyi duyamıyor. Göremiyor. Gazeteci leke sürücülüğün aleti, kara iftiranın aracı asla olmamalıdır. Gazeteciler, her şeyden öte halkın duygu ve düşüncelerine tercümen olmalıdır. Bir anlamda elçidirler. Bilinir ki elçiye zeval olmaz.
Haber verme sınırlarını aşmayan veya eleştiri amacıyla yapılan düşünce açıklamaları suç teşkil etmiyor. Yasa metninde; Ağır,sert veya incitici nitelikte de olsa eleştiri hakkı kullanıldığında kişiye yaptırım uygulanamayacak olması,demokrasinin vazgeçilmez gereği”olarak yer almıştır.
Ülkemiz genelde, vatansever,yüce menfaatlarımıza ters düşmeyen, namuslu, kalemini kırmayan, korkusuz, dürüst gazetecilere sahip. Bu da bizim mutluluğumuzdur.
Sevgiyi Tuna İşleyen’e yeniden, nice başarılı yıllar diliyorum. Allah işlerini rast getirsin.Çoluğu çocuğuyla mutlu,huzurlu yıllar geçirsin. Onun nasıl olup ta ayakta kalabildiğini en iyi bilen de benim.
Devletimizin,özellikle yerel basını, bir gurk tavuğun civcivlerine gösterdiği hassasiyetten öte kanatlarının altına alıp koruyup gözlemesi yeterli olacaktır. Çünkü yerel basın zor koşullar altında hizmet vermektedir. Yaşanan, Pandemi döneminde en çok canı yananların da yerel basın mensupları olduğunu söylemek doğru olur.
