21 Ağustos 2020 - Cuma

HELAL OLSUN

Yazar - Bülent Alpagut
Okuma Süresi: 22 dk.
1482 okunma
Bülent Alpagut

Bülent Alpagut

- 05062218413
Google News

 HELAL  OLSUN  TAVŞANLI  T.H.K ŞUBESİ ‘NE 
        Telefonla  Tavşanlı THK’nun hayatta olan tek başkanı Hüsnü Çelik’i arıyorum.Neden hayatta kalan  tek başkan?Arşivimi karıştırıyorum  ve görüyorum ki bu kuruma hizmet veren  başkanlardan İbrahim Tarhan(1949-1951),Emin Sıtkı Uykucuoglu(1951-1953),Mehmet Diler(1953-1958),İbrahim Çırak(1958-1960),Hüseyin Tarhan(1960-1984)Ahmet Gürsoy(1984-1993),Cemal Eker(1993-2008),Hasan Kılıçarslan(2008-2017) artık yok. Allah,2017 yılından bu yana başkanlık yapan  sevgili genç iş insanımız Hüsnü Çelik’e uzun ömürler versin. 
         Bu arada  bir noktaya temas etmeden geçemem. Çünkü kuruma yıllardır hizmet veren Nuri Duğan adlı bir hemşehrimiz var. Kurumun saymanı. Bugün sadece Tavşanlı’nın değil birkaç ilçedeki THK Şubelerinin de  işlerini görüyor. 
         Meseleler  ekip çalışmasıyle  çözülür. Tavşanlı THK Şubesi başkanıyla,yönetim kurulu üyeleriyle,saymanıyla,şubeye kayıtlı üyeleriyle bir bütün halinde  çalışmaktadır. Bu hep böyle olmuştur. Bugüne kadar yıllar içinde onlarca kez denetlenen şube her denetlemenin ardından yüzünün akıyla çıkmıştır. Genel merkez bunu çok iyi bilmektedir. Tavşanlı THK Şubesi THK’nun beyaz sayfalarındandır.
          İnşallah Atatürk’ün bizlere armağan ettiği bu yüce kurum eski görkemli günlerini tekrar görür. Hem de görmelidir. Böyle muhteşem bir kuruluşun Kayyum ile yönetilmesi en başta bir üyesi olarak benim içimi acıtmaktadır. Bizler bu kurumun aşığı üyeleri olarak  bugüne kadar elimizden geldiğince çalıştık. Bu yüce kuruma deri,fitre,zekat,teberru  birçok alanda  yardım topladık. Helal-ı hoş olsun. Ama bizler, büyük çabalar ve verilen emekler karşılığı topladığımız  bugünün ifadesiyle milyonla ifade edilen  yardımlarımızı bilinçsizce savurup saçanlara haklarımızı helal etmiyoruz. Hele hele  Türkiye’nin birkaç yerinde bulunan iş hanlarından birisine sahipken bu iş hanını satan yönetime de hakkımızı asla helal etmeyeceğiz. Kurumu kendi binasında kiracı konumuna düşürenleri bizler affetmiyoruz. Onları Allah’a havale ediyoruz.  Memleketin  en sıkıntılı dönemlerinden birinde,geçtiğimiz Kurban Bayramı içinde Tavşanlı THK Şubesi’ne deri getiren Tavşanlı Halkı’na sonsuz teşekkürlerimi arzediyorum. Bunun öncesinde her türlü tedbiri alan,deri ihalesini gerçekleştiren Tavşanlı THK Şubesi sayın başkanı Hüsnü Çelik’e,sayman Nuri Duğan’a özellikle teşekkür ediyorum.  teslim edilen 1807 adet koyun postunun,1069 adet keçi derisinin,893 adet sığır(büyükbaş) derisinin  ülkemizin yüce menfaatları doğrultusunda  değerlendirilmesini  dilerim.                
 TAVŞANLI LI  COĞRAFİ  İŞARET  BELGELİ ÜRÜNLERİNİN
                    SAYISININ ARTIRILMASINI İSTİYOR 
                         Tavşanlı’da  istenildiği taktirde coğrafi işaret belgeli ürünlerin sayısı artırılabilir. Bu konuda TTSO’sına da büyük görevler düştüğüne inanıyorum. Değerli dostum,oda başkanı Davut Efe’nin bu konuda mutlaka çabaları vardır. İnşallah kısa sürede sonuçlandırılır.Tavşanlı Leblebisi  TSE  Belgesini aldıktan  sonra  kanımca   “ Tavşanlı Leblebi  Kurabiyesi”,” Tavşanlı Tarhanası” dünyada bir eşi  ve  benzeri bulunmayan,nadir  orman varlığımız  Vakıf Ormanları’ndaki “Piramidal Karaçamlar “ Tavşanlı’nın ünlü  mantısı,ince kabuklu pembe domatesi, kaldırım ve yollarda değerlendirilen Ayvalı Köyü’ndeki  parke taşı rezervi,  az küllü,çok kalorili Tunçbilek Linyit’i, “ Hotanlı  Suyu”,ham tavuk gübresinden üretilen  organik gübre, Tavşanlı’nın özel “ Bitli helvası”, Tepecik Beldesi’nde manda sütünden  üretilen “ Mando Dondurma” da özellikle Ticaret ve Sanayi Odamızca  coğrafi işaret belgesi  almalıdır.
        ARTIK TAVŞANLI’DA DA  HALKIN TABİRİYLE 
AKLININ ÜSTÜ  ÖRTÜKLER (DELİLER) DE KALMADI 
             Eskilerde  Tavşanlı, aklının üstü örtüklerle(delilerle) renkli bir görüntü sergilerdi. Şahsen ben bunların çoğunla beraber olmuşumdur. Ama bunlarla en çok ilgilenen Tavşanlı’nın yakinen tanıdığı,sevdiği  berber Ergun Ekiz olmuştur. Berber Ergun  yaşamı boyunca,işini bırakıncaya kadar bu insanlarla  her konuda iyi ilişkiler içinde olmuş bir hemşehrimizdir. Allah kendisinden razı olsun. Neler yapmıştır? Ayağında yırtık çorabı olana çorap almıştır. Saçı sakalına karışanın sakalını kesmiş,traşını  yapmıştır. Onları kavga ederken gördüğünde yanına çağırıp teskin etmiştir. Onlardan şikayet  edenlerin arasına girmiş,arabuluculuk yapmıştır. Tavşanlı’nın delileri berber Ergun’un sözünden asla çıkmazlardı. Bugün ilaç diye arasanız Tavşanlı’da deli bulamazsınız.Aslında onlar bizden birileriydi. Bugün sevgili berber Ergun’a gitseniz size  onlarla ilgili öyle anılar anlatır ki şaşar kalırsınız. Ben bile sevgili Ergun’un bir vesileyle bu anıları kitaplaştırmasını çok isterim. 
            Bugün bile akıbetinin ne olduğu öğrenilemeyen bir DELİ AHMET vardı. Uzun Çarşı’nın  başına  geçer   kendisini sürekli kızdıran rahmetliler Ordu Ahmet,Tarhan Ahmet ve Çamçar Ahmet’in anasına avradına savuttururdu. “ Haydar Ahmet’in karısını alacağım” dediğinde  her taraftan etrafa kahkahalar yükselirdi.  Diyeceksiniz  rahmetliler ne yapardı? Keyif olurlardı Gülmekten  Yerlere yatarlardı. O zamanın insanları tolerans  sahibi insanlardı. Bugün birisine bir şey söyleyin bakın ne oluyor?
             DELİ İBRAHİM,moymul Mahallesi’nin  renklilerindendi. Rahmetli beni bile Moymul Ovası’nda bisikletimle Derecik Köyü’ndeki okuluma giderken çok kez kovalamıştır.  Tutsaydı ne yapardı? Vallahi düşünmek istemiyorum. Zaman zaman Moymul Ovası’nda bir kuyu başında buz gibi suyu üzerine devirirken gördüğüm olmuştur.   GÜLER kızımız,Moymul’da rahmetli yiğen Ahmet’in kızkardeşiydi. Kardeşim olsun. Kimselere zararı olmayan bir  insandı. Moymul’da ne zaman karşılaşsak  koşarak gelir,ceketimin bir yerinden tutar ve  yüzüme bakar tebessüm ederdi. 
              DELİ AYŞE,Tavşanlı’nın  mozayiklerindendir. Hiç kimseye zararı olmamıştır. Halkımız kendisini iyi karşılamış, gönlünü  her defasında almıştır. 
              Dedeler Mahallesi’nin  unutulmazlarından Pos bıyıklı bakkalın  oğlu tek atlı ARABACI AHMET ‘le  de aramız hep iyiydi.O’nu  çok kez Tavşanlı-Dedeler Köyü(artık mahalle) arasındaki yolda görürdüm. Birbirimizi yüz metreden selamlardık.    YENİKÖYLÜ ALİ,yamuk şapkasıyle,başı,bağrı açık görüntüsüyle  bir ayrıydı. Ne zaman kendisine bir gömlek vermek istemişsem hep reddetmiştir. Gömleğini istediğimde de  vermemiştir. 
               YENİ KÖYLÜ KUNGFU ALİ  de  renkli bir insandı. En çok rahmetli şoför Fethi’nin oğlu Hüseyin’i döverdi. Hüseyin ile hiç anlaşamazdı. Hüseyin ise  kendi halinde, rahatsız bir çocuğumuzdu. KURUÇAYLI HALİL ONBAŞI unutulmaz. Oğlu ALİ RIZA PAŞA da öyle. Bugün itibariyle Tavşanlı’da sadece Dereboyu köylerinde ABAZA’nın kardeşleri Süleyman ve diğer kardeşinden söz edilebilir. 
                Tavşanlı’da Dübekbaşı’nda ikamet ederdi TEPECİKLİ  ISLAK HÜSEYİN’i bugün kaç kişi tanır? Tavşanlı’da hatırlarda bir Deli Hüseyin daha vardır. 
              BAŞBAKAN AHMET ( Ahmet Uysal)  kulağında hep  küçük bir transistorlu,pilli radyo ile  dolaşırdı. Bir dakika olsun radyoyu kulağından çekmezdi.
              EBELERİN İSMAİL  bir gün berber  Ergun’a  seslenmiş.” Ergun’a, duydum ki Amerikalılar  Ay’a  çıkmışlar. Güneş’e çıksınlar da  bilmem nerelerini görsünler  “ demiş. Ergun anlatırken  bir süre güldüğümü hatırlarım. 
               GEMALMAZLARIN SABAHAT  hiç kimseye zarar vermeyen,garip bir kızımızdı. Herkesten para almazdı. Yolda giderken kimlere neden  kızıp ta  sövüp saydığını bilen yoktu. Hep aynı giysiyle dolaşırdı. 
                KUYUMCU KEL AHMET’İN NACİYE  de öyleydi. Ama bir gerçek. Hepsi de bizim insanlarımızdı. Biz onları kabul etmiştik. Onları sırtımızda taşıyorduk. 
               HASAN DAYI  birçok kişi tarafından bilinmez. ŞAHMELEKLİ DEMİREL İSMAİL’İ ise bilenlerin sayısı bir haylidir. Aslen Emet,Kayı Köyü’ndendi. Ama Tavşanlı’da yaşardı. ALİ RIZA’dan söz ediyorum. Kolunda  nöbetçi onbaşı pazubendi taşıırdı.FETHİ SEVGİ de bizim çocuklarımızdandır.  MESUT KETENCİ’ye ,Tavşanlı’nın Devlet Bakanı derlerdi. Kendisinin   hangi alanda devlet bakanı olduğunu  burada söyleyemem..  
                HACAZA’nın ZEHRA rahmetli  babamın yazıhanesine de uğrardı. Allah’ın şu işine bakın ki mezarı annemin ,babamın ve kızkardeşimin  hemen yanında. 
                Sevgili berber Ergun ile hemen hemen her gün birkaç dakika da olsa sohbetim vardır. Bana göre berber Ergun Tavşanlı’nın yaşayan zekalarındandır. Kaç kişi kaldı ki? Aklıma hep gelir rahmetli Atatürk söylemiş.” Herhangi bir hususta bir sorununuz olursa İsmet Paşa’yı arayın” demişler. Ben de başım sıkıştığında önce berber Ergun’u sonra da  ya Üftadelerin Ali Abimi,Ceylan Mehmet’i,Doğan Şahin’i, Taktak Hoca’yı  ararım. Maşallah Taktak Hoca Nüfus müdürü gibi. Kimin hangi ailenin bireyi olduğunu sorun yanıtını alın. Rahmetli Prof. Dr. Cemal Sarıcan da öyleydi. Bütün Moymul’un esamesini okurdu. Tavşanlı’da hayal kuranlar,zeka yaşı vücut yaşından küçük olanlar da yaşamıştır. Örneğin YANDIM hayal kuranlardandı. Hiç unutmam bir gün Cumhuriyet Meydanı’nda önünde uyduruk bir boya  tahtası üzerinde boyalar ve fırçaları duruyordu. Sırf kendisiyle birkaç kelam konuşmak için  ayakkabılarımı boyatmıştım.Kendisine sormuştum:”En çok neden hoşlanırsın?” dediğimde düşünmeden:” Fırçalarımın sesi beni mutlu ediyor”demişti.  Akıllı adamdan akıllı yanıt!Kimseye bir zararı olmazdı. Bir ağacın  arkasına saklanır gelen geçen bayanları laf atarak taciz ederdi.  
                RECEP, bayramların  vazgeçilmezidir. Bazen bir askeri üniforma,bazen bir belediye zabıtası elbisesiyle görürsünüz. Elinde  düdük,trafiği yönlendirir. Protokolde bile ya sayın kaymakamın yanındadır ya da belediye başkanının arkasında oturur. 
                HALİL İBRAHİM KURT benim törenlerde  hep yanımda olurdu. Yanımdan hiç ayrılmazdı. Bugün bile hukukumuz devam ediyor. O  tam bir  Tavşanlı  sevdalısıdır.  Tavşanlı sempatizanıdır. Bazılarına  göre iticidir. Ama hiç te öyle değildir.  
                VİSKONT alkolikti. Zaman zaman Cumhuriyet Alanı’nda Atatürk Büstü’nün  gölgesine   yatardı. O zamanlar anıt yoktu. Rahmetli Donki Mehmet( Gülseren) ile Tekke Camisi’nin altında Gazeteler Başbayiliği’nin  önünde oturuyoruz. Viskont yine gelip büstün kaidesinin gölgesine uzanmıştı. Bir polis memuru gelip kendisini  ayağının ucuyla  dürtüp  kalkmasını isteyince  polis memuruna “ Yırttt” diye bağırmıştı Polis memuru kızmış,ayağıyle kendisini bir kez  daha uyarıp .”Bana bak ben polisim” deyince yerinden doğrulmuş:” Öyleyse ben yırtayım polis abi” deyip uzaklaşmıştı.
                 TOMBUL,rahmetli Berber Lütfü’nün çocuğuydu.Fiziken gelişmiş ama  aklı küçük bir çocuktu. Zeka yaşı beden yaşından küçüktü.         
                 Bir de toplumda  kendisinden” Deli “ olarak söz edilenler vardır. Ama kesinlikle deli değillerdir.Bu insanlar 52 çeşit delinin içinde yer almazlar. Bizler gibidirler. Sağlıklı yaşarlar,sağlıklı düşünürler. Rahmetli babam Simav’da 1946’lı yıllarda  hakimken ki o zamanlar Simav’da çok içki tüketilirdi.Sert bir cezacıydı. Tuttuğunu içeri tıkardı. Bugün gibi hatırlarım rahmetli babama.”Deli hakim” diyorlardı.  Termik çalışanlarındandı, sevgili dostum,büyüğüm rahmetli  Mehmet Demir’den söz edilirken” Bizim Deli Mehmet” derlerdi.  O ,akıllı ve sohbetine doyum olmaz bir hemşehrimizdi. . Mekanı Cennet olsun., Ellezlerin kasap Halil’den de   deli diye söz ederler. Akıllının en önde geleniydi.Kasap dükkanında tek gram et kalmazdı. Bunun tedbirini alır,eşine dostuna  etleri dağıtırdı. Sıkıysa almayın. Eti kafanızda bulurdunuz. Benim de aziz dostumdu. Derecik Köyü’nde “ Deli Kadir”  sık sık okula gelirdi. Ceketinin bir yakasında DP diğer yakasında CHP Rozeti vardı. Karşısındakinin DP’li olduğunu anlayınca DP rozetini, CHP’li olduğunu anlayınca CHP rozetini gösterirdi.  Bu adama deli diyebilir miyiz?Huylularımız da vardı. Ovacıklı Emin Çavuş( Atay) bunlardan biriydi. Ne hareket yapsanız huylanırdı. At üzerinde olsun  attan düşerdi. “ Kendisini huylandıranlara:” Sizi dibi kumlular” diye bağırırdı. 
                 Ama inanır mısınız Tavşanlı’da bir delinin,bir huylunun,bir hayalperestin  olmasını yürekten arzuluyorum. Hiç olmazsa istediği gibi konuşan,,içini döken bu insanları özlüyorum. Zaten bunlar  Ceza  da görmezler.
                  Aklıma sahaya çıktığında anasına avradına sövülen futbol hakemi geldi. Maçın bitiminde  birisi sormuş.” Hakem Bey sövülmemiş yerinizi kalmadı. Ne yapacaksınız?” dediğinde yanıt vermiş.:” Önemli değil. Eve gittiğimde  hepsine iade ediyorum Zaman zaman benim de  hafakanlarım kalkıyor,sövesim geliyor Sövmenin bir ihtiyaç olduğuna inanıyorum. 
                   Küfürbaz bir çömezi olan hoca  çömezin bu kötü huyunu  önlemek için çömezin  dilinin altına bir kuru bakla koyarak  çömezin sövmesini önlemiş.Çömez de ne zaman sövmeye teşebbüs etse dilinin altındaki bakla ağzına düşer,bu da çömezin sövmesini önlermiş.  Bir gün hafif yağmurlu bir havada bir sokaktan geçerler. Cumbalı evlerden birinden bir kadın sesi yükselir.”Hoca efendi biraz durabilir misiniz?”  Hoca ve çömez  dururlar. Ama biraz  ıslanmışlardır. Bir süre sonra aynı sesi yine duyarlar.” Hoca efendi hadi gidin gali gidebilirsiniz”.Hoca efendinin  bu yanıta çok canı sıkılır. “ Göremediği,cumbanın ardındaki kadına seslenir.” Kızım ayıp değil mi? Bak bizi ıslattın. Ne yapmak istiyorsun?” dediğinde  kadın yanıt verir.” Hoca efendi anam gurk tavuk bastı. Hoca efendi geçerken durdur. Tavuklarımız hep tepeli olur dediği için sizleri durdurdum. “ deyince  bu kez hoca uzun süre emek vererek,sövmeyi unutturduğu  çömezine dönerek.” Oğlum şu  dilinin altına soktuğum baklayı çıkarıver” der demez çömez ana avrat ağzına ne gelirse sövmeye başlar. İnsanları sövdürme noktasına getirirs eniz vallahi de billahi de söverler.                                                     
            BİRÇOK  TAVŞANLILI BUNLARI BİLMEZ  
            Rahmetli Abdurrahman Aydın(1953-1956) yılları arasında Tavşanlı’da GLİ Müessesesi’nin müdürüydü.  Ava meraklıydı. Zaten GLİ’de ava meraklı  olan bir hayli çalışan vardı. ÖrneğinKürt Bedri( Vasıf Öngören’in babası) da iyi bir avcıydı. Rahmetli ünlü Tepecikli “ Çolak” lakaplı Halil İbrahim Güler kendisini Diyarbakır’a ava götürmüş. Ben o sıralarda Kütahya Lisesi’nde öğrenciydim.Olayı sonradan rahmetli babamdan işitmiştim. 
            Abdurrahman Bey rahmetli Bismil yakınlarında avlanırken bir ara  tuvaleti gelmiş,bir çalılığın arkasına geçerek ihtiyaç giderirken  rahmetli  Çolak ne bilsin rahmetli müessesese müdürünün çalılığın arkasında ihtiyaç giderdiğini,Bir kıpırdanma görünce   vaziyet almış. O sanmış ki bir domuz çalının arkasındadır. Abdurrahman Bey tam poposunu doğrultup pantolonunu giyecek bizim Çolak basmış tetiği ve rahmetliyi poposundan vuruvermiş. Rahmetli babama rahmetli Çolak anlatmış. Diyarbakır’da hastanede Abdurrahman Bey’in poposundan tam 34 saçma çıkarmışlar. Diyarbakır avı da büyük bir şanssızlıkla noktalanmış.  
            Rahmetli Hakim Emin Bey  amatör balıkçıydı. Mesai bitiminde rahmetli babam,rahmetli Terzi Karga Ahmet, rahmetli l Açkarınların Halil, rahmetli Gagaların Hüseyin ,rahmetli montör Hüsnü,rahmetli belediye zabıtası Ethem Çavuş ,rahmetli Terzi Seyfettin, rahmetli Abeş Mustafa ve ben soluğu Beyköy   Köprüsü’nde alırdık.  Nevaleleri hazırlar av sepetlerimize taksim ederdik.  Babam rahmetli çok güzel koruk suyuyla   salata yapardı. Benim görevim  rahmetli hakim Emin Bey’in oltasına solucan takmaktı. Rahmetli hakim,. Oltadaki solucanları balıklara yedirince hemen “ Bülent evladım gel solucanımı takıver” diye bağırır ben de koşar oltasına solucanı takıverirdim. 
            Gecenin bir vaktinde rahmetli  terzi Karga Ahmet Kocaçay’a  doğru eğilmiş ve uzamış bir söğüt ağacının ucuna gidip oltasını atmıştı. Hepimizin elinde birer pilli elektrik feneri  vardı. Bir ara rahmetli Karga Ahmet  söğüt ağacının ucundan geri gelip kıyıya ayak bastıktan sonra  rahmetli hakim Ali Bey’e  poposunun arkasını gösteriyordu. Hakim Bey de  elektrik lambasını gösterdiği yere tutunca vaziyet anlaşılmıştı. Hakim Bey Karga Ahmet’e.” Üstat,sen pisliğin üzerine oturmuşsun. Bu duruma göre sadece pantolonun değil  külot ta bundan olumsuz etkilenmiş. Bir şekilde değiştir” deyince yerlere yatmıştık.Birisi nasılsa gelip bu akarsuya uzanan söğütün tam ucuna ihtiyacını gidermiş.Bizim rahmetli Karga Ahmet te üzerine görmeden oturmuş.              
           Dereboyu’nda Karapelit Köprüsü yakınındayız.  Ekip yine tam kadro. Yukarıda adlarını saydığım rahmetlilerin hepsi var. Gecenin bir vaktinde tutulan balıkları rahmetli Gagaların Hüseyin ve Abeş Mustafa pişiriyorlardı. Sofra yakınında bir Çoban ateşi sofrayı iyi-kötü aydınlatıyordu. Bir ara nasıl olmuşsa balıkçılardan birinin  sepeti devrilmiş. Solucan kabı açılmış ve solucanlar salataya karışmış. Rahmetli  terzi Seyfettin :” Arkadaşlar  ağzıma yumuşak bir şeyler geldi. Bir baksak mı? deyince  herkes yanındaki el fenerlerini salata tabağına çevirince bir de ne görelim. Sala tabağında solucanlar cirit atıyor.  Herkes kusmaktan sofraya gelememiş,sofra zebil olmuştu. Ama ben kesinlikle salatadan yemediğimi söyleyebilirim. Hani anlatılır  bir köyde merkep kesip pişirmişler. Kocaman   sahanın içinde  iki de merkep  ayağı  yok mu? Yemek yiyenlerin her biri  “ Vallahi ben etinden yemedim. Sadece suyuna bandım” dediği gibi  sofrada kimlerin bu solucanlardan yediğini  ben de bilmiyorum. O günden bu yana ne zaman bir karışık salata yesem aklıma bu olay gelir. 
          Rahmetli eski kaymakamlarımızdan Salim Çankırı çok sosyal bir yönetim görevlisiydi. Bir gün makamında oturuyoruz.  İçeri  üç Roman gelmiş ve sayın kaymakamı Moymul Çayırı’ndaki düğüne davet etmişti.  Tam dağılacağız:”Bülent Hoca bana sen de eşlik et. Bunlar da bizim insanlarımız.Düğüne beraber gidelim” demesin mi? Ne diyeceğimi bilememiştim. Ama o düğüne gitmiştik. Moymul Çayırı’nda çok sayıda Roman çadırı kurulmuştu.Bizi sevinçle karşılamışlardı. Tertemiz minderlerin üzerine oturttular. Tertemiz kaplarda yemekler geldi. Çok saygı gördük ve uğurlandık. Bugün acaba kaç sayın kaymakam bir Roman düğününe gider? Sizce gider mi? Ama rahmetli kaymakam Romanlar’ın da bizim bir parçamız olduğunu biliyordu. Bana göre çok  değerl i bir davranış içinde olmuştur. Mekanı Cennet olsun.         
          Başköy’de birkaç  küçük hizmetin açılışı yapılacaktı. Ben protokol amiri.sunucu ve tören komutanıyım. Kütahya Milletvekili rahmetli  H. Cavit Erdemir telefonla   Kütahya valisi  Cemalettin Sevim((27.09.1993-19.04.1996)’i de bu küçük açılışlara davet etmişti Sayın vali doğrudan köye gelecekti. Biz kendisinden önce köydeydik Sayın vali bir süre sonra  geldi. Ama gergindi. Yüzü biraz asıktı.  Kerhen gelmiş olabilirdi.  Bir ara rahmetli eski bakanımız,Kütahya’nın Tavşanlılı  milletvekiliydi Av. H. Cavit Erdemir ” sayın valinin yüzünü biraz güldürmemi isteyerek  kalkıp  köylü yurttaşların yanına gitmişti.  Top bendeydi.” Sayın vali Sevim’in yanına yaklaşıp ve kendisine hoş geldiniz dedikten sonra ” Sayın valim bu kadar enerjiyi nereden buluyorsunuz? Hiç yorulmaz mısınız?”dediğimde sayın valinin yüzünü güldürmüştüm. Yüzünde güller açmıştı. Rahmetli Erdemir de durumdan memnun olmuş görünüyordu.  

#
Yorumlar (0)
Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.
Tüm Yazıları