EKMEĞİNİ TAŞTAN ÇIKARAN BİR AİLEYDİ
EKMEĞİNİ TAŞTAN ÇIKARAN BİR AİLEYDİ
Bülent Alpagut
- 05062218413
EKMEĞİNİ TAŞTAN ÇIKARAN BİR AİLEYDİ
HALKIMIZ BU AİLEYİ” BÜFECİLER”
OLARAK BİLİR
Tavşanlı’da bir aile tanırım. Aile Balıkesir’liydi. Tavşanlı’ya geldiklerinde ailenin babası merhum Büfeci Ahmet AKAT, annesi ise Nezihe AKAT’tı. Tavşanlı Garı bir zamanlar istasyondu. Bu istasyonda bir ana bina,hemen yanında bir açık depo vardı. İstasyon binasına yakın bir yerde,birinci yola yakın bir büfe bulunuyordu. Bu büfenin bulunduğu yerin etrafı bahçeydi. Bu büfeyi çalıştıranlar işi bırakınca büfe için bir işleten arandığı günlerde merhum Balıkesirli Büfeci Ahmet AKAT ortaya çıkmış ve büfeyi işletmeye başlamıştı. Büfede Tavşanlı Leblebisi’nden tutun da merhum Nezihe Yenge’nin evde pişirdiği börekler,kızarttığı balıklar,turşular,ekmek, gazoz, şişesi 140 kuruş olan “ Derdalan şarabı”başka marka şaraplar,peynir,zeytin,helva, bisküvit,simit, daha neler neler vardı. Büfenin müdavimleri istasyon görevlileri başta olmak üzere yolcu trenine binmek için gelenler,uğurlayanlarıydı. İstasyon Caddesi’nin adı “ Recep Peker Bulvarı”ydı. Bu bulvar ilçe merkezinin en modern caddesiydi. Halk akşamüstünden gecenin geç saatlerine kadar bu bulvarı kolkola girerek katederdi. Hem yürürler,hem sohbet ederlerdi. İşte bu bulvarı gezenler de bir şeyler almak için bu büfeye uğramadan edemezlerdi.
Büfeciler olarak tanıdığımız AKAT Ailesi bireyleri en büyüğünden en küçüğüne bu büfeyi çalıştırırlardı. Hani derler ya 7/24 bu büfe tam gün gece gündüz açık olurdu. İstasyona giren yolcu treni tiz düdüğünü öttürmeye başladığında ve kra trenin lokomotifi Tavşanlı- Emet Tren yolu geçitinden ve öte yandan Demirköprü’de göründükten sonra AKAT Ailesi’nin bireyleri halen iş insanı ve Tire’de Hüseyin, Barbaros, merhum Turgut, Mustafa ve ailenin en küçük çocuğu adını hatırlayamadım trenin istasyonda kaldığı 10 dakika içinde posta trenine dağılır,başta leblebi olmak üzere, çeşitli gıda maddelerini yolculara satarlardı. Tren hareket ettikten sonra her birey elindeki parayı merhum babaları Ahmet Akat’a teslim eder ve dağılırlardı. Büfeyi merhum Nezihe Yenge de,ailenin çocukları da,merhum Ahmet Efendi de hiç boş bırakmazlardı.
Büfeciler lakaplı Aile ilçe merkezinde İstasyon Caddesi’ndeki Çamçarlar’ın ünlü taş evinde,Karaca Çeşme yanındak evde ve bir başka yerde de ömür sürdüler. Ailenin çocuklarından merhum Turgut balık satardı. Bizim kiralık ev de merhum Karamalak Ahmet’in ahşap eviydi. Ayşe Hanım Çeşmesi önünde kurulan balık pazarında satılmayan hamsi balıkları Meydan Sokak sakinlerine ücretsiz verilirdi. Merhum Turgut balık pazarında bir kavga sırasında bir hemşehrimiz tarafından vuruldu. Artık Tavşanlı’da böyle bir aile yok. Esamesi okunmuyor. . Ama yaşı başı yerinde olan,bugünün hayatta kalan yaşlıları bu aileyi her zaman anar.Bir arı gibi çalışan aile bireyleri zaman içinde oraya buraya dağıldılar. Sanırım büyüklerin mezarları Tavşanlı’dadır. Merhum büfeci Ahmet Efendi gerçekten sevilen,çalışkan,tuttuğunu koparan bir insandı. Hani “tuttuğunu koparır” derler ya ben bu aileyi hayatım boyunca çalışkan,ekmeğini taştan çıkarmış bir aile olarak hatırlayacağım. Ölmüşlerinin de mekanları cennet olsun diyorum.
