DUALARIM NEDEN KABUL OLMUYOR ?
Abdussamet Öztan
-
DUALARIM NEDEN KABUL OLMUYOR ?
Adamın biri bir gün caminin önünden geçerken, bakıyor ki ezan okunuyor ve diyor ki 'hazır abdest varken camiye gireyim.’ Hem cemaatle namaz kılmak bir rivayete göre 27 kat daha sevaplıymış. Hatta Peygamber Efendimiz (sav) ve sahabeleri, bu sevabı kaçırmamak adına, savaş esnasında bile dikkat etmişler cemaatle namaz kılmaya. Bundan sonrasını, adamdan dinleyelim:
Neyse farzı cemaatle kıldık. Tesbihler çekildi ve sıra duaya geldi. Ellerimi kaldırdım, tam duaya başlıyorum ama duaya bir türlü konsantre olamıyorum arkadaş! Sağolsunlar bazı hacı abiler biraz da ihtiyarlığın verdiği rahatsızlıktan olsa gerek, cemaate naklen yayın yapıyor ettiği duaları. Böyle kimselere denk gelince, yapacak bi şey yok deyip, ben de arada onun dediklerine amin deyiveriyorum artık. :) Tam o sırada baktım ki yanımda bi dayı var, o da bayağı dertli. Ha bire bişeyler istiyor. Ya Rabbi zenginlik ver, mal mülk ver, araba, ev.. Ver Allah’ım ver, ne geçerse aklından hepsini istiyor. Neyse etti duasını ve kayboldu gitti adam. Gel zaman git zaman, yine aynı camide aynı safta aynı dayıya rast geldim, baktım dayıda değişiklik yok: Ver Allah’ım ver, sürekli istiyor. Namazdan sonra dayanamayıp yanaştım adama dedim ki: “Allah kabul etsin abi.” Adam: “Senin de kardeşim” dedi. Abi sen bayağı dertlisin galiba sürekli isteyip duruyosun ihtiyaç sahibisin galiba, istemeden kulak misafiri oldum dualarına, dedim. Adam atarlanarak: “Ne oldu birader senden mi istiyoruz, Allah Allah!” dedi ve ekledi: “Gerçi ettiğim duaların kabul olduğu da yok, yine aynı tas aynı hamam”
Bu hikayede anlattıklarım, çoğu insanın karşılaşabileceği bir durum. Cenab-ı Allah buyuruyor ki: “Dua edin, duanıza cevap vereyim!” ve hem “Duanız olmazsa ne ehemmiyetiniz var” diyor. Peki o zaman ne yapmalı bu adam sizce? Ve ne yapmalıyız, bizler dua edip durduğumuz halde, dualarımız kabul olmuyorsa? Bak kardeşim, yazının bundan sonrasını dikkatle takip et.
Cevap vermek ayrıdır, kabul etmek ayrıdır. Mesela; hasta bir insan düşün. Doktora gider ve der ki: “Doktor bey, bakar mısınız bi şikayetim var da!” Doktor ona der ki: “Buyrun, ne şikayetiniz var?” diye cevap verir. Hasta der: “Benim şu rahatsızlığım var, sen şu ilacı ver bana, hep kullandığım ilaç bu.” Doktor bu durumda onun hastalığını tetkik eder ve hakikaten bu hastanın istediği ilaç tam hastalığına şifa bi ise ya aynen istediğini verir veya daha iyi ve etkili olanını verir veya hastalığına zararı olduğunu bilir hiç vermez. İşte Cenab-ı Hak, hazır ve nâzır olduğu için kulun, abdin duasına cevap verir. Ama duada istenilen her şeyi, insanın hevaperestane arzularına göre değil, kendi hikmetinin iktizasıyla ya matlubumuz olanı verir veya daha iyisini verir veya bizi düşünür, bizim menfaatimize binaen hiç vermez!
Aslında meseleye bu noktadan bakarsak, her duaya cevap veriliyor. Hatta bu durum duanın kabul olunduğuna işarettir bile diyebiliriz. Neden mi? Çünkü aynen istediğimizi vermesi de kabul etmesidir, daha iyisini vermesi de kabul etmesidir, hiç vermemesi de kabul etmesi demektir. Çünkü istediklerimizin bizim için hayırlı olup olmadığını, ancak Allah bilir. Demek dua edildiği zaman, aynı isteğimiz yerine gelmezse dua kabul olunmadı dememek gerek. Duamız, hakkımızda hayırlı olan neyse o şekilde kabul olacaktır diye inanıp o doğrultuda dua etmeli, kabul olmuyor zannedip de duayı terk etmemeli.
Onu bunu boşver de, duanın şöyle bi güzel yönü var ki dostum: “Dua eden adam anlar ki; birisi var ki, onun hatırât-ı kalbini(kalbinden geçenleri) işitir. Her bir arzusunu yerine getirebilir. Aczine merhamet eder, fakrına(ihtiyacına) imdat eder, medet eder.”
