Ben zamanı gördüm

Hayat kimine göre milâdı önceden kesilmiş bir ödev, kimine göre ise anlamsız bir bekleyiş. Hayat anlamsız olunca kişiler de yanlış ve yanlız yaşamış oluyor. Nilgün Marmara ismini çoğunuz belki ilk defa duyacaksınız . Kimsenin bilmediği, hatta eşinin dahi ölümünden sonra öğrendiği eşsiz bir şairdi kendisi... evet kimsenin ölümüne kadar bilmediği bir şair. !! İntihar ettiği gün odasından çıkan şiir albümü ile Türk edebiyatına bomba gibi düşen bir şairden bahsediyorum. Eşine sorulduğunda haberim yoktu, sadece bir kaç karalama yaptığını düşünmüştüm demiştir!! İşte hayat bu kadar esrarengiz bu kadar ilgisiz bu kadar da acımasız...... çok yalnızım, mutsuzum göründüğüm gibi degilim aslında karanlıklarda kaybolmuşum ...bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır aradıkça batıyorum karanlik kuyulara kimse duymuyor çığlıklarımı duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak istemiyor bense insanların bu ilgisizligi karşısında ilgiye susamışım ümidimi yitirmişim biliyorum bir gün dayanamayacak küçük kalbim arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim herşeye veda edeceğim... Son şiirinde hem hayata hem de yalnızlığa veda etmiştir. ... Edebiyatımızın kayıp şairlerinden bir tanesi sadece..... Ahmet Hamdi şöyle diyor bir şiirinde ; Hemen herkes kendi ömrünün rüzgârında dağılmış gibiydi. Evet hepimiz kendi rüzgarımızda savrulup gidiyoruz. Bu aziz topraklarda doğduk adına kader dedik . Kader nedir bilmedik, doğru kişiler bulup soramadık, adına tecelli dedik ! Mücadele diye bir kelime öğrendik. Ne manaya geldiğini sormadık, zaten soracak kadar cesaretimizde yoktu. Korkma dediler ama elimize silah vermediler. Sev dediler kalbimizde sevecek yer bırakmadılar . Neyimiz varsa elimizden aldılar doymadılar geleceğimizi çaldılar. "ey iki adımlık yerküre senin bütün arka bahçelerini gördüm ben!"