CAMİ VE MESCİDİN FARKI

    CAMİ VE MESCİDİN FARKI

           Türk İslam kültüründe ibadethanelerin yeri ve önemi büyüktür. Bunu eski medeniyetlerimizin bıraktığı eserlerden görebiliyoruz. Özellikle Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde dini yapılara çok sayıda rastlanılmaktadır. Dini yapıların en fazlasını camiiler ve sonrasında mescitler oluşturur. Camii ve mescitlerin her ikisinde de ezan okunulup beş vakit namaz imam ve cemaatle kılınır. Mescitler camiilere nazaran küçük mimari yapılar olsalarda, kimi mescitlerin minareside bulunur. Türk İslam kültüründeki bu iki ibadethaneyi birbirinden ayıran en önemli ve ayırt edici özellik ise mescitlerde minberin olmamasıdır. Bu yüzden mescitlerde cuma ve bayram namazları kılınmaz.

                      " Mülayim denen yerdeki mescidin camiye dönüştürülmesi "

Sultan 2. Mahmut döneminde hayır sahiplerinden Ahmet isminde bir kimse,  Mülayim denilen yerin civarındaki mescide yeniden minber konulmasını isteyen bir arzuhal yazmış. İnsanların Mülayim mevkiinin civarında cuma ve bayram namazlarını kılabilecek bir camiinin olmaması ve kış günlerinde zorluk çekmelerinden dolayı böyle bir istekte bulunulmuş.

      Hitabetinin ise Ali Halife'ye sadaka buyurulduğu bu arzuhal, 29 Zilhicce 1230 (2 Aralık 1815) tarihli 2. Mahmut Hattı Hümayunu ile ferman buyurularak Divan-ı Hümayunda karara bağlanılıp kabul edilmiş.

            Mülayim denen yerdeki mescide minber konulması talepli arzuhal

Kaynak: Osmanlı Arşivi. Kurum: HAT 1531-36  Belge Tarihi: Hicri 29.12.1230

Belgenin çevirisi;

                Arz-ı bende-i bimikdar oldur ki şevketlü kerâmetlü mehâbetlü kudretlü velinimetim efendim padişahım

                  Ashab-ı hayrattan Ahmet nâm kimesne arzıhal sunub medine-i Kütahya muzâfâtından Tavşanlı kasabası derununda Mülayim kurbunda vaki' mescid-i şerifin kurb ve civarında eda'i salavat-ı cuma ve ideyn olunur cami-i şerif olmayub ahalisi eyyâm-ı şitâda usret çekmeleriyle mescid-i mezburun camii olmağa salahiyeti olduğundan müceddeden minber vaz' ve ikamet salavat-ı cuma ve ideyne izn-i hümayunları erzâni ve hitabeti dahi erbab-ı istihkaktan Ali Halife'ye sadaka buyurulmak bâbında istida'âi inâyet itmekle bâlâsı izn-i hümayunum olmuştur deyu hatt-ı hümayun şevketmakrunlarıyla tezyin buyurulmak bâbında emr-u ferman şevketlü kerâmetlü mehâbetlü kudretlü velinimetim efendim padişahımındır.