Bu gece oturdum kendi cenazeme ağladım

Çok gürültülü bir sağanaktan çıktı göğsüm
Bereket tarlalarıma afet uğradı
Zemheri, gönlüme çadır kurdu
Sevda odu tutuşamadı
Göğün kuşları dansa kaldırdığı saatlerdi
Kanadı kırık kırlangıcım katılamadı
Hangi bir yerinden tutsan sevdayı 
Kırgınlığı ciğerlerine kadar batardı
Çıt çıkmaz kamillerin hüznünden
Usul usul sızar boşluklarına
Bir cızırtıdır yaşamak 
Şşş, çıt! 
Yaşıyorum bak. 
Kanatmadan edemez yaban eller yaramı,
İlle dürter şiirler, şarkılar... 
Hangi düştü unuttum, 
Birisi beni umuda inandırmıştı. 
Göçtü kuşlar gibi zamansız! 
Kestim bende, 
Kestim ampute umudumu kökünden. 
Bir tıkırtı ilerliyor bileğimde, 
Kımıl kımıl canım çekiliyor tırnak uçlarımdan. 
Gözlerim yitirdi aydınlığı görme yetisini, 
Karanlığa koşuyor yaşamak kısrağı
Durduramıyorum!
Güneşi kapatan bulutlar gibi,
Kapatıyor gözlerimi göz kapaklarım. 
Her şey ağır, 
Her şey olması gerektiği gibi. 
Bu gece oturdum kendi cenazeme ağladım, 
Herkes vardı ben yoktum!

Bahtiyar Tümen